درمان کوررنگی

اگر مخروط های شبکیه شما مشکلی داشته باشد، رنگ ها را به همان شکلی که دیگران می بینند، نخواهید دید. به کمبود دید رنگی (CVD) یا کوررنگی، دید رنگی ضعیف نیز گفته می شود. ناتوانی در دیدن تفاوت بین رنگ ها می باشد. اگرچه بسیاری از مردم اغلب از اصطلاح “کور رنگ” برای این بیماری نیز استفاده می کنند، کوررنگی واقعی، که در آن فرد همه چیز را به رنگ سیاه و سفید می بیند، بسیار نادر است. کوررنگی معمولا ارثی است و در مردان رایح تر می باشد. امروز می خواهیم در مورد درمان کوررنگی و علل آن با شما صحبت کنیم با ما همراه باشید.

کوررنگی چیست؟

کوررنگی، همچنین به عنوان کمبود دید رنگ (CVD) شناخته می شود. وضعیتی است که در آن رنگ ها را به همان شکلی که دیگران می بینند، نمی بینید. این وضعیت می تواند اتفاق بیفتد اگر سلول های خاصی به نام گیرنده های نوری یا به طور خاص مخروط ها در چشم شما از بین رفته یا به درستی کار نکنند. این مخروط ها معمولاً به شما امکان می دهند، هر رنگی را روی رنگین کمان ببینید. اگر کوررنگی دارید، ممکن است هر یک از این رنگ ها را نبینید.

کوررنگی را با یک نوع کوری اشتباه نگیرید (شرایطی که بینایی شما محدود است یا اصلاً بینایی ندارید). کوررنگی صرفاً تغییری در نحوه دیدن رنگ چشمان شما است.

همه ما یک محدوده از رنگ ها را می بینیم، اما اینکه کدام رنگ ها را می بینیم، بستگی به عملکرد گیرنده های نوری ما دارد. گیرنده های نوری سلول هایی در چشم شما هستند، که به طول موج های خاصی از نور پاسخ می دهند. هر کس رنگ را کمی متفاوت می بیند، و در صورت ابتلا به برخی بیماری های چشمی مرتبط با سن مانند آب مروارید، نحوه دیدن رنگ ها نیز ممکن است با افزایش سن تغییر کند.

اکثر افراد مبتلا به کوررنگی نمی توانند بین رنگ های قرمز و سبز تمایز قائل شوند. به ندرت، افراد مبتلا به کوررنگی نمی توانند سایه های آبی و زرد را نیز تشخیص دهند.

کوررنگی چقدر شایع است؟

کوررنگی غیر معمول است، اما در خانواده ها دیده می شود. این بدان معنی است که اگر سایر اعضای خانواده شما کوررنگی را تجربه کرده باشند، شما نیز به احتمال زیاد به آن مبتلا خواهید شد. کوررنگی ممکن است هم در مردان و هم در زنان رخ دهد، اما در مردان بسیار شایع تر است. این به این دلیل است که کوررنگی از طریق کد ژنتیکی شما منتقل می شود.

گاهی اوقات، کوررنگی نیز می تواند در اواخر زندگی خود را نشان دهد. در برخی موارد، ممکن است در بدو تولد وجود داشته باشد اما بعداً متوجه شده باشید. در موارد دیگر، آسیب‌ها یا بیماری‌های چشم می‌توانند باعث اختلال در عملکرد قسمت‌هایی از سیستم بینایی شوند که امکان دید رنگی را فراهم می‌کنند، از جمله نه تنها گیرنده‌های نور، بلکه اعصاب و برخی از لایه‌های شبکیه.

علت کور رنگی چیست؟

کوررنگی به دلیل تغییر (جهش) در ژن های شما ایجاد می شود. در بیشتر موارد، شما از بدو تولد کور رنگ هستید. هنگامی که کوررنگ هستید، معمولاً به این دلیل است که چشمان شما حاوی مخروط‌های معمولی که برای دید کامل رنگی لازم است، نیستند.

چه کسانی در معرض خطر کوررنگی هستند؟

برای اکثر افراد مبتلا به کوررنگی، این بیماری از بدو تولد وجود دارد. از طریق خانواده آن ها منتقل شده است. با این حال، ممکن است به دلیل آسیب چشم، بیماری یا حتی برخی داروها نیز دچار کوررنگی شوید. اگر:

• اعضای خانواده داشته باشید که کوررنگی نیز دارند.
• از داروهایی استفاده کنید که بینایی شما را تغییر می دهند.
• بیماری های چشمی، از جمله دژنراسیون ماکولا مرتبط با سن، آب سیاه یا گلوکوم یا آب مروارید داشته باشید.
• مبتلا به بیماری آلزایمر، دیابت یا مولتیپل اسکلروزیس (MS) هستند.
• سالخورده. توانایی شما برای دیدن رنگ ها با افزایش سن به آرامی بدتر می شود.
• مواد شیمیایی. قرار گرفتن در معرض برخی مواد شیمیایی در محل کار، مانند دی سولفید کربن و کودها، ممکن است باعث از بین رفتن دید رنگی شود.

علائم کوررنگی

علائم و نشانه های کوررنگی بسته به نوع آن می تواند متفاوت باشد. اگر کوررنگی خود را به ارث برده اید (کوری رنگی ارثی)، علائم اغلب به سختی قابل توجه هستند زیرا همیشه رنگ ها را به یک شکل دیده اید. ممکن است متوجه نباشید که روش متفاوتی برای دیدن رنگ ها وجود دارد. با این حال، اگر به کوررنگی اکتسابی مبتلا شده اید، به این معنی که به دلیل آسیب یا بیماری دچار کوررنگی شده اید. ممکن است متوجه تغییر در نحوه دیدن رنگ ها شوید، اگرچه برخی از بیماری هایی که روی دید رنگ تاثیر می گذارند بسیار کند پیشرفت می کنند.

افراد مبتلا به کوررنگی ممکن است نتوانند موارد زیر را تشخیص دهند:

• سایه های مختلف قرمز و سبز
• سایه های مختلف آبی و زرد
• هر رنگی

شایع ترین کمبود رنگ، ناتوانی در دیدن برخی از سایه های قرمز و سبز است.. نقص می تواند خفیف، متوسط یا شدید باشد.

چگونه کور رنگی را تشخیص دهیم؟

اگر در دیدن رنگ های خاص مشکل دارید،  متخصص چشم پزشک می تواند آزمایش کند، که آیا کوررنگی دارید یا خیر. احتمالاً یک معاینه کامل چشم  انجام می شود و تصاویر طراحی شده ویژه ای از نقاط رنگی که اعداد یا اشکالی به رنگ های متفاوت در آن ها پنهان شده است نشان داده می شوند. اگر کمبود دید رنگی دارید، دیدن برخی از الگوها در نقطه ها دشوار یا غیرممکن خواهد بود.

درمان کوررنگی

هیچ درمانی برای بسیاری از انواع مشکلات بینایی رنگ وجود ندارد، مگر اینکه مشکل بینایی رنگ مربوط به استفاده از برخی داروها یا بیماری های چشمی باشد. قطع مصرف دارویی که باعث مشکل بینایی شما می گردد و یا درمان بیماری زمینه ای چشم ممکن است منجر به دید رنگی بهتر شما شود.

1-لنزهای اصلاحی

 لنزها و عینک های تماسی رنگی در دسترس هستند، که می توانند به شما یا فرزندتان کمک کنند تا مقداری از نور روشن را که معمولاً برای افرادی که کور رنگ هستند، کاهش دهید. آن ها به طور خاص رنگ را برای شما تصحیح نمی کنند، اما ممکن است با کاهش روشنایی و تابش خیره کننده به شما کمک کنند بهتر ببینید. اخیراً عینک‌های اصلاح‌کننده رنگ ساخته شده‌اند، اما به نظر می‌رسد که فقط برای یک نوع کوررنگی کار می‌کنند.

2- شیوه زندگی و درمان های خانگی

نکات زیر را برای کمک به رفع کوررنگی خود می توانید امتحان کنید:

• ترتیب اشیاء رنگی را به خاطر بسپارید. اگر دانستن تک تک رنگ ها مهم است، مانند چراغ راهنمایی، ترتیب رنگ ها را به خاطر بسپارید.
• اقلام رنگی را که می خواهید با موارد دیگر مطابقت دهید برچسب بزنید. از شخصی با دید رنگی طبیعی بخواهید به شما کمک کند لباس خود را مرتب کنید و برچسب بزنید. لباس‌هایتان را در کمد یا کشوهایتان بچینید تا رنگ‌هایی که می‌توانید با هم پوشیده شوند نزدیک به هم باشند.
• از تکنولوژی استفاده کنید. اپلیکیشن‌هایی برای گوشی‌ها و دستگاه‌های دیجیتال وجود دارد که می‌توانند به شما در شناسایی رنگ‌ها کمک کنند.

ژن درمانی برای درمان کوررنگی

برخی از اختلالات نادر شبکیه مرتبط با کور رنگی را احتمالاً می توان با تکنیک های جایگزینی ژن اصلاح و درمان کرد. این درمان ها تحت مطالعه هستند و ممکن است در آینده در دسترس قرار گیرند.